David en Jonathan’s vriendschap is een van de meest gevoelige stukken van de Bijbel. Deze twee mannen waren echte vrienden en een van de eigenschappen van die relatie was hun wederzijdse trouw.
Jonathan was normaal de volgende koning vermits hij de zoon was van Saul, maar hij wist dat de Here David had gekozen om zijn plaats in te nemen op de troon. (Niet door een fout van Jonathan maar door de zonde van zijn vader). Niettemin ,ondanks het feit dat Jonathan alle reden had om het David kwalijk te nemen, bleef hij trouw aan David, al moest hij de kant kiezen tegen zijn vader om David te steunen en te beschemen.
David was eveneens volledig trouw aan Jonathan. Nadat Jonathan stierf zocht David alle overlevende afstammelingen van Jonathan op. Toen David Mefiboset vond, Jonathan’s overlevende zoon, stortte hij zegen en voorspraak uit over de jonge kreupele. Zodoende drukte hij zijn voortdurende trouw uit aan Jonathan, zelfs na zijn dood.
De trouw van David’s vrienden tot hun leiders zegent mij elke keer wanneer ik het lees. Ieder van hen had zijn leven reeds verschillende keren op het spel gezet wegens hun trouw aan David. Toch is een van de jammerlijkste dingen in David’s leven de ontrouw van zijn eigen zoon Absalom, die een rebellie tegen zijn eigen vader aanstak en leidde. Absalom was slechts aan een iemand trouw, en dat was aan zichzelf. Dat is het verschil tussen David en zijn vrienden, en Absalom. David en zijn vrienden waren trouw aan elkaar en zouden eerder sterven dan ontrouw te worden. Maar Absalom was enkel trouw aan zijn eigen agenda en ego.
Persoonlijk acht ik in relaties trouw op de tweede plaats, na integriteit. Zonder deze twee zaken kan geen enkele relatie voorbij het oppervlakkige. Maar het probleem tegenwoordig is dat veel mensen trouw van anderen eisen terwijl ze zelf trouw opbrengen zolang het hun uitkomt. Maar de trouw tussen David en Jonathan ging verder dan het geriefelijke en ze bleven elkaar trouw, wat het hun ook kostte.
Van de vrienden van Jezus bleef alleen Johannes trouw tot aan het kruis. We hebben allemaal de prik van de kus van de verrader gevoeld. Maar zijn we trouw aan onze vrienden, aan onze gemeente, en boven alles aan de Here?
Op de eerste plaats dienen we trouw te zijn in onze huwelijken. Maar er is ontrouw als echtgenoten kwaad spreken over hun partner tegenover buitenstaanders. Trouw eist dat we onze partners verdedigen zelfs als we ons heel bewust zijn van hun tekortkomingen. Als echtgenoten mekaar niet kunnen beschermen en absoluut trouw kunnen zijn, hoe kunnen ze dan trouw zijn aan iemand anders? Ik vraag mij dikwijls af hoe twee mensen kunnen samenleven als ze niet volledig trouw en beschermend optreden tegenover mekaar, en ze mekaar dikwijls bedriegen.
Broeders en zusters dienen trouw te zijn tot de andere leden van het lichaam van Christus. Als we niet voor mekaar zorgen, de gemeente niet beschermen en ontrouw zijn, wie zal dan voor ons zorgen? Het is eigenaardig dat ongelovigen dikwijls meer toegewijd zijn aan hun club, militaire eenheid of land dan Christenen aan hun gemeente. Dat betekent niet dat we verbondenheden niet kunnen of moeten veranderen. Soms moeten we een verandering ondergaan omdat de Here er ons toe leidt. Maar zolang we lid zijn van een plaatselijk lichaam, dienen we trouw en verbonden te zijn aan deze gemeenschap.
Trouw betekent opoffering. Het vereist het goede te doen voor iemand anders of voor de groep alhoewel dat soms niet echt gelegen komt. Soldaten sterven voor hun trouw aan het vaderland of hun eenheid en wij ontkennen, verraden en bevechten mekaar voor een niemendalletje. Jonathan en David maakten menig persoonlijk offer om trouw te blijven aan hun vriendschap. “Toen trokken alle mannen van Israël van David weg, Seba, de zoon van Bikri, achterna. Maar de mannen van Juda bleven hun koning trouw volgen van de Jordaan af tot Jeruzalem.” (2Sam.20:2).
Trouw betekent onze vrienden beschermen. Dat betekent ook dat we geen gerucht moeten geloven of verspreiden over iemand. Het betekent niet dat we blind moeten zijn voor iemands fouten, maar het betekent ook dat we niemand moeten steunen die onze vrienden wil beschuldigen of aanvallen. We dienen hen privaat en correct te benaderen, of hen zelfs terecht te wijzen indien nodig, maar als een buitenstaander een beschuldiging inbrengt dienen we hen door onze trouw te verdedigen. Als we akkoord gaan met hen die onze vrienden zoeken te vernietigen of hen ziek willen maken, worden we ontrouw.
Trouw betekent onze beloften nakomen. We kennen allemaal de belofte van Petrus in de bovenkamer van absolute trouw aan Jezus, en enkele uren later verdween zijn toewijding als sneeuw voor de zon. David vergat nooit zijn beloften aan Jonathan en hij hield zich eraan, zelfs toen Jonathan dood was en hij gemakkelijk kon bedenken dat het er niet meer toe deed.
Trouw betekent harde keuzes maken. Jonathan moest kiezen tussen zijn vader en David, wat erg hard moest geweest zijn. Spijtig genoeg is het eigen aan trouw dat we soms moeten kiezen waar onze trouw ligt. Dat kan betekenen dat we tegen iemand moeten kiezen. Jezus zei: “Niemand kan twee heren dienen, want hij zal óf de ene haten en de andere liefhebben, óf zich aan de ene hechten en de andere minachten; gij kunt niet God dienen én Mammon." (Mat.6:24). Film heeft de verhalen over spionnen en geheime agenten geromantiseerd, maar de laagste vorm van leven moet wel de dubbelspion zijn die aan geen enkele zaak trouw is en verraad pleegt aan beide landen.
Trouw betekent meer zorgen voor de ander dan voor zichzelf. Op zekere dag drukte David zijn verlangen uit naar water uit de bron van Bethlehem. Drie van zijn vrienden riskeerden hun leven, broken door de vijandige linies heen en brachten hem van dat water. Dat is echte trouw! Het was niet uit nationaal belang of wegens een theologisch onderwerp, neen, ze wilden alleen het beste voor hun vriend en waren bereid persoonlijke offers te brengen om hun vriend te zegenen.
Trouw betekent nooit verzaken aan en zich afkeren van onze vrienden. Jezus is het ultieme voorbeeld van trouw in deze betekenis: “Want Hij heeft gezegd: Ik zal u geenszins begeven, Ik zal u geenszins verlaten." (Heb. 13:5). In een wereld van zelfzucht en egoïsme moeten we de trouw aan onze families, vrienden en gemeente herontdekken. Maar boven alles dienen we trouw te zijn aan onze God en Redder: “Want des Heren ogen gaan over de gehele aarde, om krachtig bij te staan hen, wier hart volkomen naar Hem uitgaat." (2Kron.16:9)